16.7.07
Artigos de crítica ética-estética ou un aspirante a snob atrapado no sentido común por Isaac Marcel
Posmodernidade e cinema.
Hibridismos, high concepts, remakes e secuelas (A tríade final ¿Ou non? 1 de 3).
Contra do que sucede coa arte/cinema da modernidade e os seus teóricos que defendían que a historia de cada arte evolucionaba cara a autonomía e a especifidade na procura dunha arte/cinema puros. O cinema posmoderno tende a explicarse con vocablos que “connotan apertura, multiplicidad, pluralidad, heterodoxia, contingencia e hibridismo”(STAM, 2001, 343). Por elo non nos debe estrañar que na maioría das ocasións se nomee a mixtura de xéneros como unha das características definitorias do cinema posmoderno e neste sentido é frecuente citar a Blade Runner (Ridley Scott, 1982), un mix de cinema negro e ciencia ficción, como o exemplo máis característico.
Hibridismos, high concepts, remakes e secuelas (A tríade final ¿Ou non? 1 de 3).
Contra do que sucede coa arte/cinema da modernidade e os seus teóricos que defendían que a historia de cada arte evolucionaba cara a autonomía e a especifidade na procura dunha arte/cinema puros. O cinema posmoderno tende a explicarse con vocablos que “connotan apertura, multiplicidad, pluralidad, heterodoxia, contingencia e hibridismo”(STAM, 2001, 343). Por elo non nos debe estrañar que na maioría das ocasións se nomee a mixtura de xéneros como unha das características definitorias do cinema posmoderno e neste sentido é frecuente citar a Blade Runner (Ridley Scott, 1982), un mix de cinema negro e ciencia ficción, como o exemplo máis característico.
Etiquetas: Isaac Marcel, Posmodernidade e cinema
Comments:
Publicar un comentario
