PERIFÉRICOS

O campo da Galicia interior brilla coa agradable luz dun sol de verán que nin apreta nin afoga. As árbores son as mesmas de sempre, as herbas das cunetas están máis longas e as pistas semellan estar recén asfaltadas. Quizáis pola miña (de)formada cultura visual identifique esta paisaxe como "melancolía". Esta é a primeira palabra que me ven á mente (imaxino que nisto tamén haberá bastante de proxección persoal). O tempo parece estar en suspensión pero a vida tristemente nos lembra que os anos pasan inevitablemente, que aquí estamos de paso ¿Cara onde? Ao mellor cara ningurés. Así que "collige, virgo, rosas" e que cando veña a negra sombra da morte "te quite lo bailado" (que escribe Luis Alberto de Cuenca).