PERIFÉRICOS

Antonte pasei todo o aniversario dos meus vinte e moitos na cova lendo á luz do flexo. Onte tiven algo de vida social, un par de breves festas nocturnas en pisos de Chueca. Hoxe pola mañá lin un par de textos do catálogo da mostra Magiciens de la Terre e logo fun a Xetafe a devolver tres libros que collera da Biblioteca de Humanidades da UC3M. 

Á última hora da tarde fun ao Reina. Vin con máis tempo a exposición de Juan Muñoz. Aprendín moito de como se configurou a súa linguaxe escenográfica dende as súas primeiras obras dos anos oitenta. Tamén me pasei (por enésima vez) pola primeira pranta do edificio de Nouvel (arte da  colección permanente dos anos sesenta e setenta).  Gústame que esteñan aí Aguirre e Sistiaga (fáltame Portabella) e tamén disfruto moito vendo as fotografías de Rauschenberg.

Paréceme que os vídeos das perfomances de Cage e Morris están moi mal expostos, como pasa cos vídeos de Nam June Paik e outros (que se proxectan nun monitor no que ninguén se para). O vídeo é imaxe-tempo e esixe algo máis que os típicos recursos museolóxicos pensados para o flâneur. 

Penso que ver representado a Zaj tan só con material de vitrina é dar unha visión moi escasa do fluxus español.  E aínda que o resultado final non me gusta moito creo que é necesario darlle visibilidade ás experiencias pioneiras dos artistas vencellados ao Centro de Cálculo da Universidade de Madrid (Barbadillo, Elena Asins, Soledad Sevilla...), que ademáis xeran un discurso moi interesante ao lado doutras experiencias xeométricas latinoamericanas de Gego, Lygia Clark e Lygia Pape. O Hans Haacke que antes estaba acompañándoos dentro desta sala agora está fora dela, na entrada xusto á dereita do espectador, onde queda moito mellor e ten moito máis protagonismo.  

Antes de deixar atrás o museo pásome por La Central e merco unha edición facsímil de Arte Último (de Juan Antonio Aguirre) por algo máis de dez euros. 

Á saída do museo atópome cun precioso arco da vella que enmarca a estación da Atocha.