PERIFÉRICOS

Esta noite ceei con dous compañeiros. Entre os tres sumamos doce títulos oficiais universitarios, todos acadados en institucións públicas, e a partir de Outubro non temos nada seguro laboralmente falando. No noso contexto ser mileurista, termo que se usa como algo despectivo, é todo un luxo.

Un dos temas que saíu na cea foi o da folga de traballadores do Metro de Madrid. Á marxe de ideoloxías, de convenios e de sindicatos, que nesta época se están a comportar como auténticos aparatos ideolóxicos do estado, o que demostra esta folga é que a unión dos traballadores pode facer entrar en crise todo un sistema, neste caso algo tan básico nunha cidade grande como é o transporte público.

Parecía que a crise ía traer un cambio na situación das condicións económicas, Sarkozy falaba visionariamente de refundar o capitalismo e parte de esqueda vía a ruina total do modelo neoliberal. Pero o que sucedeu foi o contrario, un reforzamento do sistema, unha pérdida de dereitos dos traballadores e unha desarticulación das políticas sociais. Como escribiron xa algúns: "íamos a reformar o capitalismo pero foi o capitalismo o que nos reformou a nós".

Neste contexto emerxe con gran forza o protagonismo do precariado, como man de obra barata e altamente cualificada, sen dereitos, sen cotizacións e mal pagados. Algo do que se nutren as empresas para aumentar o beneficio xerando unha espiral de bolseiros coa coartada da formación. Entrase así nun proceso de acumulación de bolsas que en moitas ocasións unicamente conducen a outra bolsa.

Disto son exemplos paradigmáticos as industrias mediáticas e culturais. Institucións que se ocupan de denunciar publicamente estas prácticas pero que son cómplices delas. Especialmente denunciable son aquelas institucións que están artellando o discurso teórico do precariado, que queda moi ben de cara a galeria, pero logo malpagan aos seus traballadores e enchen as plantillas parasitariamente de precarios.

Cando escribo isto son as tres da mañá. A esta hora un dos compañeiros está a locutar parte dun boletín de novas que se escoita a nivel estatal. A súa xornada laboral é de doce da noite a oito da mañá, aínda que moitas veces exténdese ata as nove. Bolsa que optivo tras pasar varias probas de selección e pola que cobra 350 euros. Iso si que é precariado. Pero a todo o mundo empresarialmente (esquerda e dereita cultural e mediática) parece que lle interesa contar con xente así. E si te queixas da igual. Como eles din: "Tenemos una gran lista de espera".