27.6.09
Die stille vor der Metro -anotación en progresión- (Mes C)
Quedaban seis minutos para que chegara o próximo tren e era estraño sentir o baleiro desa gran estación de MetroSur. Soamente as escaleiras eléctricas se movían, todo estaba en silenzo pero o silenzo lonxe de producir quietude producía inquedanza.
Entro no vagón baleiro percorrendo estacións desertas sen fin, decido ir pasando de vagón a vagón, aproximandome á máquina para comprobar se alguén ou algo acciona os mandos do tren.
No medio da ausencia os asentos libres e as barras semellan ruinas da prehistoria. Miro os múltiples itinerarios na parte superior do vagón. Miro como o meu rostro se reflicte no cristal de seguridade. Vexo como a luz branca e eléctrica faime palidecer. Pouso unha man sobre un respaldo e respiro antes de continuar. Non son o único en respirar nese momento. Miro atrás.
E a historia continúa como ti queiras...
(deixa a túa continuación nos Comentarios).
Etiquetas: Die stille vor der Metro
Comments:
Publicar un comentario
